Co sprawia, że jako dzieci, a potem dorośli, potrafimy myśleć o sobie pozytywnie? Skąd wiemy, że możemy być z siebie dumni? Że mamy prawo cieszyć się, bo coś nam się udało i w dodatku przyczynę sukcesu upatrywać w swoim działaniu, a nie przypisywać ją przypadkowi? Wszystko to wyda nam się naturalne, jeśli od urodzenia będziemy słyszeć, że właśnie takie jest.

Dowiadujemy się o tym przede wszystkim od rodziców, bo to oni, od samego początku, mają największy wkład w nasze wychowanie. Możemy też zdobywać tę wiedzę od innych opiekunów, z którymi mamy kontakt w dzieciństwie –dziadków, niani, cioci, pani w przedszkolu, ale to doświadczenia, które zdobędziemy w relacji z rodzicami są głównym fundamentem na resztę życia. Jeśli rodzice doceniają swoje dziecko, głośno wyrażają aprobatę, zauważają wysiłki dziecka, zarówno słowem, jak i gestem dają mu poczuć, że cieszą się z jego osiągnięć, to dziecko dostaje jasny komunikat, że również może cieszyć się ze swoich dokonań, że ma prawo być z siebie dumne. Dzięki temu będzie wyraźnie dostrzegało swoje mocne strony. Dla takiego dziecka oczywiste stanie się, że są sytuacje, w których może oczekiwać docenienia. Takie dziecko, a potem dorosły, będzie potrafiło doceniać innych i samego siebie. Taki dorosły będzie bardziej świadomy swoich kompetencji i zasobów, ale będzie je także umiał dostrzec u innych. W przyszłości, gdy sam stanie się rodzicem, naturalne będzie docenianie własnego dziecka.

Moc doceniania jest ogromna i wędruje z pokolenia na pokolenie!!!

CO DAJE POCHWAŁA

• pochwała poprawia nasz nastrój;

• większość osób czuje się zmotywowana do dalszej pracy;

• często pochwała jest dla nas informacją dotyczącą naszych umiejętności;

• mamy większą świadomość swoich zasobów, umiejętności i dzięki temu mamy wyższe poczucie własnej wartości;

• pochwała pomaga w pozytywnym myśleniu na swój temat;

• miło myśli się o osobie, która potrafi docenić innych.

JAK ZATEM CHWALIĆ?

Jaka jest różnica między oceną a wyrażeniem swojej aprobaty?

Ocena – często brak jasnych kryteriów, wydaje się subiektywna, niejasna, zależna, np. od nastroju oceniającej osoby, tego czy mnie lubi, nie wymaga kontaktu, uwagi poświęconej osobie ocenianej, powoduje czasem uczucie, że jest się zbywanym, ocena nawet jeśli jest pozytywna, to niewiele wnosi w życie osoby, bo nie wiadomo z czego wynika.

Docenianie, pochwała – niezbędny jest czas, kontakt na równym poziomie, np. zejście do poziomu dziecka, uwaga poświęcona osobie docenianej, zaciekawienie, dzielenie się swoimi odczuciami, zadawanie pytań, wyrażanie aprobaty bez ocen, zamiast tego nazwanie swoich uczuć i pozytywnych konsekwencji dla siebie. Taka forma jest uznawana przez większość osób za najprzyjemniejszą i mimo że w docenianiu nie pojawiły się oceny, to osoba jest zadowolona z siebie i czuje się doceniona.

ZASADY DOTYCZĄCE FORMUŁOWANIA POCHWAŁ:

• powinny być uczciwe i realistyczne;

• zawierają opis zachowania oraz uczucia rodzica;

• częstotliwość – dostosowana do potrzeb dziecka; ważne, żeby chwalić adekwatnie – dopasowujemy pochwałę do możliwości dziecka lub osoby;

• pamiętamy także o chwaleniu za codzienne obowiązki;

• pochwały są konkretne, opisujące zachowanie a nie cechę;

• docenienie powinno zostać wypowiedziane od razu po zachowaniu;

• nagradzać należy również za wysiłek, nie tylko za osiągnięcia;

• chwal w cztery oczy, ale jeśli wokół są inni ludzie − nie czekaj z pochwałą aż zostaniecie sami.

KOMUNIKAT WERBALNY

Chwaląc, pamiętaj o trzech elementach:

• Opisz, co widzisz, np. „Podzieliłeś się chrupkami z Krzysiem.”.
• Opisz, co czujesz, np. „Jestem zadowolona.”.
• Podsumuj. Możesz też powiedzieć dziecku, np. „To się nazywa przyjacielskie zachowanie. Możesz być z siebie dumny.”

KOMUNIKAT NIEWERBALNY:

• uśmiech;

• przytulenie;

• poklepanie po ramieniu;

• SMS;

• zostawiony liścik;

• mimika;

• gesty oraz ton głosu spójne z treścią, którą przekazujemy.

Dobre słowa mają moc!

Poczucie docenienia to jedna z podstawowych potrzeb każdego człowieka. Każdy z nas lubi czuć się potrzebny i wiedzieć, że jego działania mają sens. A rodzina to jedna z najważniejszych sfer życia każdego człowieka.

To jeden z filarów życia. Miła, kochająca i akceptująca atmosfera może znacznie ułatwić wykonywanie codziennych obowiązków i pozytywnie wpłynąć na samopoczucie wszystkich członków rodziny. Relacje, wspólne pasje, energia, uznanie….Wszyscy jesteśmy ważni!!!